‘नानी भने छोरा बिग्रन्छ, जुत्ता लाए खुट्टा बिग्रन्छ’ भनाइ थियो नेपाली गाउँघरमा । जुत्ता लगाउने चलनै थिएन । हिउँदतिर चिसोबाट बच्न उपल्लो भेगतिर स्थानीय कच्चा पदार्थबाट बनेको जुत्ता लगाए पनि बर्खामा त्यता पनि नांगै खुट्टा हिँडिन्थ्यो । पछि बिस्तारै पराल, नालुँ, कपडा, रबर, प्लास्टिक र छालाका जुत्ता–चप्पलको प्रयोग सहर हुँदै गाउँघरतिर आयो । अहिले बर्सेनि ‘५ करोड जोर’ जुत्ता–चप्पल बजारले माग गरेको अनुमान गरिन्छ । ६ सयभन्दा बढी सानाठूला उद्योगमा हजारौं सिपालुले काम पाएको सन्दर्भ दिँदै व्यवसायीहरू ‘नेपाल जुत्ता उत्पादनमा आत्मनिर्भर हुँदैछ’ भन्छन् ।
Source: http://www.annapurnapost.com/news/54935